کتاب آموزشی استرپتوکوکوزیس در ماهیان

در کشور ایران نیز آبزی پروری در سال ۱۳۰۰ در راستای حفظ ذخایر تاس ماهیان آغاز شد و بعد از گذشت هشتاد سال از شروع این فعالیت کشور ما گام های بزرگی در زمینه تکثیر و پرورش انواع ماهیان برداشته است. تکثیر مصنوعی ماهیان و غنی سازی دریا، پرورش در حوضچه ها و استخر ها که با افزایش تراکم در واحد سطح همراه است مسایل زیست محیطی جدیدی را مطرح کرده و انواع بیماری های عفونی و تلفات ناشی از بیماری ها را در جمعیت ماهیان افزایش داده است و به همین جهت بیماری شناسی ماهی اهمیت خاصی یافته است. در زمینه بیماری های ماهی شناخت و مبارزه با بیماری های باکتریایی ماهیان را باید مورد توجه خاص قرار داد. از این میان بیماری استرپتوکوکوزیس به علت پراکندگی گسترده در اکثر مناطق و ایجاد تلفات سنگین در ماهیان، هم چنین امکان انتقال به انسان انتخاب شده و به طور کامل توضیح داده می شود.

گزارش های اولیه استرپتوکوکوزیس مربوط به سال ۱۹۷۵ می باشد که در کارگاه های قزل آلای رنگین کمان در ژاپن گزارش شده است. پس از آن در سال 1966 دو مورد همه گیری عفونی استرپتوکوکوسی در گلدن شاینر اتفاق افتاد. سپس در سال ۱۹۷۲ در سواحل فلوریدا و خلیج مکزیکو با تلفات بیش از ۵۰ درصد گزارش شد. پس از آن بیماری به صورت انفرادی یا همه گیری از ماهیان آب شیرین و دریایی در بسیاری مناطق از جمله آفریقای جنوبی، استرالیا، سنگاپور، انگلیس، نروژ، چین، ترکیه، اسپانیا، ایتالیا و کره اتفاق افتاده است. از آن به بعد نیز گونه های مختلف ماهیان که نسبت به این بیماری حساس بودند شناسایی شدند که عبارتند از : ماهی آزاد، شاه ماهی، گلدن شاینر، پین فیش، مار ماهی، قزل آلای دریایی، قزل آلای رنگین کمان، تیلاپیا، ماهیان خاویاری، ماهیان زینتی و …

عفونت استرپتو کوکوزیس در ماهیان موجب مرگ و میر زیاد ( بالای ۵۰% ) در یک دوره سه تا هفت روزه می گردد. در برخی موارد از شیوع بیماری، شکل مزمن آن ممکن است به وقوع پیوسته و در نتیجه موجب مرگ و میر در یک دوره طولانی تری بالغ بر چند هفته اما با تلفات کمتر در طول دوره گردد.