بهداشت و نگهداری ماهی قرمز

ماهی های آکواریومی و زینتی امروزه گروهی از حیوانات خانگی مورد توجه مردم می باشند. علیرغم مزایای فراوان از لحاظ مسائل روحی و روانی این مهمانان کوچک در شرایط خاص در صورت عدم رعایت بهداشت می توانند ناقل بیماری های مشترکی چون انواع گاستروآنتریت ها، انواع سل های پوستی، بیماری های گوارشی و غیره باشند. از طرفی همه ساله با شروع فعالیت های نوروزی شاهد فروش میلیونی ماهی های قرمز حوض می باشیم که با روش نگهداری ناآگاهانه اکثرا قربانیان کوچک پایان سفره های هفت سین ما می باشند. حال آنکه برنامه ریزی بهداشتی در این راستا می تواند باعث استفاده بهینه از ماهیان زینتی و در عین حال مانع بروز مخاطرات انسانی گردند.

ماهی قرمز

نام علمی: کاراسیوس اوراتوس (Carassius Auratus)

خانواده: کپور ماهیان ( Cyprinidae )

ماهی قرمز یکی از اولین ماهیان آکواریومی می باشد که توسط بشر نگهداری شده است. خاستگاه اولیه این ماهی کشور چین می باشد و با گذشت زمان به نقاط دیگر جهان معرفی شده است.

شرایط نگهداری ماهی قرمز:

یک عامل مهم در بقای بیشتر ماهی ها محل زندگی آنهاست. ظروفی که در آنها ماهی فروخته می شود اغلب کوچک و نامناسب می باشند و نباید ماهی ها را در همان ظرف کوچک نگاه داشت. ماهی ها به اکسیژن موجود در آب احتیاج دارند و هر چه سطح مقطع بالای تنگ کوچک تر باشد اکسیژن کمتری می تواند وارد آب شود. هر چه طرف نگهداری بزرگتر باشد تحرک و اکسیژن بیشتری را برای ماهی به ارمغان خواهد آورد.

آب:

آبی که برای زندگی ماهی ها انتخاب می کنیم باید دارای شرایط مناسب باشد. برای اطمینان از خارج شدن کامل موادی مانند کلر باید قبل از عوض کردن آب ماهی ها بگذارید که آب به مدت یک شبانه روز در طرف بماند. هرگز نباید اجازه داد که آب ظرف ماهی ها کثیف شود این کار می تواند باعث بیماری، کوتاهی عمر و در نهایت مرگ آنها شود. برای تعویض آب نباید آن را یک دفعه هوض کرد. با آرامش کامل نیمی از آب ظرف را خارج کرده و سپس کم کم آب برداشته شده از ظرف را با آبی که از روز قبل نگهداشته ایم جایگزین می کنیم. در طول هفته باید یک یا دو بار آب ظرف ماهی ها را به این صورت تعویض نمود.

دمای محیط:

بهترین دما برای زندگی این نوع ماهی ها بین ۱۰ تا ۲۵ درجه سانتیگراد می باشد. دمای محیط هرگز نباید یکباره تغییر کند.

ماهی سالم باید دارای تحرک مناسبی بوده و به حالت یک پهلو و بی تحرک در آب غوطه ور نباشد. دیدن ماهی در سطح آب نشان از کمبود اکسیژن دارد. باله های شنای ماهی باشد قائم بوده و دم به حد کفایت با تحرک و کشیده باشد.

نباید بیش از یک جفت ماهی در یک ظرف نگهداری نمود و باید از ریختن نمک یا انداختن حبه قند در آب خودداری نمود. ماهی قرمز بایستی با غذاهای کم پروتیین و سرشار از کربوهیدرات تغذیه شود و بهتر است که غذا در سطح آب شناور بماند. به این ماهی بایستی دو بار در روز غذا داد و میزان غذا باید به اندازه ای باشد که در مدت ۱ یا ۲ دقیقه آن را مصرف کند. غذا دهی بیش از حد باعث انباشته شدن مواد آلی و دفعی و در نتیجه مسموم شدن ماهی خواهد شد.

نکات ایمنی:

۱- افرادی که حساس هستند یا سابقه آلرژی دارند باید از دست زدن به ماهی خودداری کنند.

۲- همه افرادی که با ماهی یا آب تنگ تماس دارند باید بلافاصله دست های خود را با آب و صابون به دقت بشویند.

۳- ماهی را حتما از آکواریم دار ها و مراکز مجاز فروش ماهی های زینتی خریداری کرده و حداقل روزی دو نوبت به مدت یک دقیقه به رفتار آن ها توجه کنید، به این ترتیب می تواند حرکت های غیر معمول آنها را تشخیص دهید و در صورت بروز رفتار غیر طبیعی می توانید از متخصصین نگهداری ماهی مشورت بگیرید.

۵- از رها کردن ماهیان زینتی خود در رودخانه ها، تالاب ها و آب های آزاد جدا خودداری کنید.

برای حمل و نقل ماهی های زینتی در بسته بندی های کوچک ( کیسه های پلاستیکی بدین منظور مناسبند) باید دو برابر میزان آب، فضای خالی پر از هوا وجود داشته باشد. ماهی نباید بیشتر از ۲ ساعت در این شرایط بماند.

در نگهداری طولانی مدت ماهی های قرمز مثلا در خانه و در کنار سفره های هفت سین مقدار آب مورد نیاز هر قطعه ماهی انگشت قد حداقل یک لیتر منظور شود.

شستشوی دوره ای آکواریوم ها و ضد عفونی آنها با محلول نمک طعام سه درصد با ترکیبات آمونیوم چهار تایی به مقدار ۰/۱ تا ۱ گرم در لیتر به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه انجام شود. بعد از عمل ضد عفونی ظرف با آب خالص بهداشتی شسته شود. در صورت هرگونه حساسیت یا علاسم پوستی به پزشک مراجعه شود.

 

محصولات سایت در زمینه شیلات

[product-catalogue id=’6′]